قبل از صحبت درباره ی ارتزهای اندام فوقانی، بهتر است کمی راجب عملکرد خاص اندام فوقانی بدانیم. آناتومی و بیومکانیک اندام فوقانی بسیار با دیگر بخش های بدن متفاوت است. اندام فوقانی نسبت به اندام تحتانی بافت نرم کمتری دارد. در نتیجه نیاز به تولید نیرو در اندام فوقانی کمتر است. در عین حال وظایف اندام فوقانی ایجاب می کند تا حرکات آن سریع تر، دقیق تر و همراه با نیاز حسی بیشتری باشد.

ارتز های اندام فوقانی، بریس هایی هستند که بخش آسیب دیده ی اندام فوقانی شامل شانه، بازو،آرنج،مچ دست و دست را برای بهبود عملکرد حمایت می کنند. ارتزهای اندام فوقانی، تجهیزات پزشکی‌ای هستند که برای جبران یا پشتیبانی از اندام‌های فوقانی بکار می‌روند. این ارتزها می‌توانند شامل انواع مختلفی از دستگاه‌های مکانیکی، الکترونیکی یا ترکیبی باشند که به افراد کمک می‌کنند تا عملکرد اندام فوقانی خود را بهبود بخشند.

نقش ارتزهای اندام فوقانی در بهبود عملکرد:

ارتزهای اندام فوقانی به افراد کمک می‌کنند تا از عملکرد اندام خود بهره بیشتری ببرند. این ارتزها می‌توانند کمک کننده در حرکت، تعادل، و تقویت عضلات باشند. علاوه بر این، با استفاده از ارتزهای مناسب، افراد می‌توانند به راحتی و با اطمینان بیشتری به فعالیت‌های روزمره و حتی ورزش‌های ورزشی مشغول شوند.

انواع ارتزهای اندام فوقانی به صورت گسترده‌ای طراحی و ساخته می‌شوند تا نیازهای مختلف افراد را پاسخ دهند. برخی از این ارتزها عبارتند از:

1. ارتزهای پروتزی: این ارتزها برای جبران اعضای اندام فوقانی از دست رفته به کار می‌روند. از جمله معروف‌ترین ارتزهای پروتزی، پروتزهای دست و پروتزهای بازو هستند که به افراد کمک می‌کنند عملکرد این اعضا را بازسازی کنند.

2. ارتزهای پشتیبانی و تقویتی: این ارتزها به صورت نرم یا سخت طراحی می‌شوند تا اندام فوقانی را در موقعیت‌های خاصی پشتیبانی کنند یا عضلات را تقویت کنند. این ارتزها معمولاً برای افرادی که از ضعف عضلات یا مشکلات مربوط به مفاصل رنج می‌برند، مناسب هستند.

3. ارتزهای تثبیت‌کننده: این ارتزها به منظور تثبیت اندام فوقانی در حالت‌های خاصی طراحی می‌شوند. این می‌تواند در مواقع آسیب‌های مفصلی، شکستگی‌ها یا برخی اختلالات اعصابی مفید باشد.

4. ارتزهای الکترونیکی: این ارتزها دارای سیستم‌های الکترونیکی هستند که به طور خودکار عملکرد اندام فوقانی را تنظیم می‌کنند. از جمله این ارتزها، ارتزهای با کنترل بر اساس سنسورها و سیستم‌های بیوفیدبک هستند که به افراد کمک می‌کنند تا حرکات طبیعی‌تری داشته باشند.

5. ارتزهای کمکی: این ارتزها معمولاً برای افرادی طراحی می‌شوند که به دلیل مشکلات مانند آسیب‌های عصبی یا عضلانی، ناتوانی در انجام حرکات روزمره دارند. این ارتزها به افراد کمک می‌کنند تا حرکات را با آسانی انجام دهند.

6. ارتزهای کمپوزیتی: این ارتزها از مواد سبک و مقاومی مانند کربن فایبر تهیه می‌شوند و به افراد کمک می‌کنند تا حرکات بیشتری را با راحتی و سهولت بیشتری انجام دهند.

همچنین، توجه به نیازهای خاص هر فرد و همچنین مشاوره با پزشک یا متخصص ارتوپدی می‌تواند در انتخاب مناسب‌ترین نوع ارتز برای هر فرد کمک کننده باشد.

پیشرفت‌های اخیر ارتز اندام فوقانی:

تکنولوژی‌های روزافزون، امکانات جدیدی را برای طراحی و ساخت ارتزهای اندام فوقانی فراهم کرده است. از جمله این پیشرفت‌ها می‌توان به استفاده از سنسورهای هوشمند، سیستم‌های کنترلی پیشرفته، و مواد سبک و مقاوم اشاره کرد که بهبود قابل توجهی در عملکرد و راحتی استفاده از این ارتزها ایجاد کرده است.

هدف کلینیک ارتز و پروتز آریاپایا، طراحی و ساخت ارتزهایی با بیشترین حمایت از بخش آسیب دیده، بازگشت توان عضو آسیب دیده، کاهش درد مددجو و راحتی فرد در حین پروسه ی توانبخشی است. به همین علت ارتز اندام فوقانی مطابق با نیاز مددجو طراحی می شود و نحوه ی استفاده از آن به بیمار آموزش داده شد.